Door een reeks ontwikkelingen in onze samenleving zijn er gaten gevallen in onze uitrusting om het leven aan te kunnen. Op sommige levensgebieden zijn we als het ware ‘ongeletterd’, vooral waar het niet enkel om aanpassen gaat, maar om kiezen, onderzoeken, zelf leven. Voor een aantal mensen is gestalttherapie dan een oplossing.
Tevens kan het pijnlijk en onveilig voelen als je je niet verbonden weet. Ook bij individuele gesprekken is dit bron van verwarring en vertwijfeling. Het leven komt elke keer weer met nieuwe vragen, vragen die steeds weer aanpassing verlangen. Zoals bij ziekte, na het overlijden van een dierbare, of na verlies van werk. Ook bij het verlies van verbondenheid in een liefdesrelatie of bij gemis van een geliefde.
Trauma’s kent iedereen, kleine of grote. We ontwikkelen klachten en patronen en komen terecht in de overlevingsstand. Dit helpt ons te overleven en te functioneren, maar het zet ons innerlijk vast. Het uit zich op vele manieren.
Wat in je leven niet verwerkt is zal altijd om aandacht blijven vragen. Wellicht niet meer rechtstreeks, maar via omwegen. Er kan sprake zijn van snelle irritatie, onzekerheid of angsten. Stress of doorlopende lichamelijke en/of geestelijke spanning van depressiviteit, angst en verslaving.
Vaak zijn we ons dat nauwelijks meer bewust. Door in de therapie aandacht te geven aan wat er op dat moment is en aan je lichamelijke sensaties aandacht te geven, kom je dichter bij je emoties. Zo leer je steeds beter hoofd en hart te verbinden.
Het is, indien je dat wenst, mogelijk om betrokkenen uit te nodigen, om de situatie te verhelderen en zo mee te werken aan een nieuwe ervaring die ontspanning en openheid biedt. Leven, werken en liefhebben vanuit een veilige verbinding vraagt vertrouwen en een talent voor je verbonden weten. Dit talent, dit vermogen voor verbonden zijn kan je ontwikkelen en verdiepen, het is bij iedereen inherent aanwezig. Daar wil ik graag mijn steentje aan bijdragen.
